سنجش و مقایسه کیفیت پیاده راه در محله های هفت حوض و مقدم شهر تهران

با اختراع خودروی شخصی و تولید روزافزون آن، چهره­ی شهرها و نوع زندگی مردم دچار تغییراتی شد. فضای شهری که تا آن زمان بر اساس مقیاس انسانی و با توجه به حرکت کند عابر پیاده و سطح ادراک او تعریف می­شد، از آن پس با مقیاس خودروها و با توجه به حرکت سریع و سطح ادراک از درون آن­ها طراحی شد. رفته­رفته وجود انسان به عنوان کاربر اصلی فضاهای شهری رو به فراموشی گذاشت. تجاوز به حریم پیاده و آمار بالای تصادفات منجر به مرگ عابرین، نتیجه تسلط کامل اتومبیل بر فضای شهری ماست. هدف ما در این تحقیق، بررسی کیفیت و مقایسه­ پیاده­راه­ها در دو محله هفت حوض واقع در منطقه 8 و محله­ مقدم واقع در منطقه 17 شهر تهران و ارائه راه­کارهایی برای ارتقای سطح کیفی آن­ها است. روش تحقیقی که در این پژوهش از آن استفاده شده، توصیفی-تحلیلی و گردآوری اطلاعات با استفاده از روش میدانی و پیمایشی به همراه تهیه و تنظیم پرسش­نامه است. در تدوین پرسش­نامه از ده مؤلفه­ اصلی استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که تقریباً اکثر معیارهای کیفی در محله­ هفت حوض در سطحی متوسط و حتی بالاتر از متوسط ارزیابی شده است. در مورد مؤلفه­های فرم و کالبد، آسایش و راحتی و تنوع با میانگین­های 5/40، 8/19 و 2/15، نسبت به معیار مشابه در محله­ مقدم با میزان 2/7، 5/10، 8/6 تفاوت زیادی بین دو محله مشاهده می­شود و میانگین سایر مؤلفه­ها نیز در این محله، وضعیت بهتری نسبت به محله­ی مقدم دارد که نشان از طراحی مناسب معابر در محلهی پایدار هفت حوض به شیوه­ای مطلوب و در مقابل فراموشی انسان پیاده به عنوان بخشی از مؤلفه­ سازنده­ی شهر در محله­ی مقدم دارد. چندین راه­کار از جمله اختصاص دادن زمین به فضای سبز و پارکینگ، مطالعات احداث خط دوچرخه، بهبود وضعیت روگذر و زیرگذرها و تعریض معابر و اصلاح شبکه­ی حمل و نقل درونی منطقه پیشنهاد شده است.